جوش صورت|چرا جوش میزنیم؟

جوش صورت

قبل از هر چیزی اگر از نوع پوست خود آگاه نیستید و نمیدانید نوع پوست شما چیست ما پیش از این در مقاله ” آشنایی با پوست برای تشخیص نوع پوست ” نکات لازم برای شناسایی پوست را برای شما ارائه داده ایم.

آکنه بزرگسالان: درک علل زمینه ای و از بین بردن جوش ها:

“من دیگر نوجوان نیستم، چرا هنوز آکنه دارم؟!” این سوالی است که هر روز از بیماران می شنویم. حقیقت این است که مشاهده آکنه تا بزرگسالی بسیار رایج است. اگرچه آکنه معمولاً به عنوان یک مشکل دوران نوجوانی در نظر گرفته می شود، اما می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد.

آکنه بزرگسالان از نظر علل و درمان شباهت های زیادی به آکنه نوجوانان دارد. اما آکنه بزرگسالان نیز ویژگی های منحصر به فردی دارد.

چه چیزی باعث آکنه بزرگسالان می شود؟
آکنه بزرگسالان یا آکنه بعد از نوجوانی، آکنه‌ای است که بعد از 25 سالگی ایجاد می‌شود. در بیشتر موارد، همان عواملی که باعث ایجاد آکنه در نوجوانان می‌شوند در آکنه بزرگسالان نیز نقش دارند. چهار عاملی که مستقیماً در ایجاد آکنه نقش دارند عبارتند از: تولید بیش از حد چربی، مسدود شدن منافذ پوست توسط سلول های “چسبنده” پوست، باکتری ها و التهاب.

عوامل غیرمستقیم نیز وجود دارد که بر عوامل مستقیم فوق الذکر تأثیر می گذارد، از جمله

هورمون ها، استرس و چرخه قاعدگی در زنان، که همگی می توانند بر تولید چربی تأثیر بگذارند
محصولات مو، محصولات مراقبت از پوست و آرایش، که می تواند منافذ را مسدود کند
رژیم غذایی، که می تواند بر التهاب در سراسر بدن تأثیر بگذارد.
برخی از داروها، از جمله کورتیکواستروئیدها، استروئیدهای آنابولیک و لیتیوم نیز می توانند باعث آکنه شوند.

بسیاری از اختلالات پوستی، از جمله آکنه، می توانند پنجره ای به یک وضعیت سیستمیک باشند. برای مثال، ریزش مو، رشد بیش از حد مو، سیکل های قاعدگی نامنظم، یا افزایش یا کاهش وزن سریع علاوه بر آکنه، یا شروع سریع آکنه بدون سابقه قبلی آکنه، همگی می توانند نشانه های قرمز یک بیماری زمینه ای مانند پلی کیستیک باشند. سندرم تخمدان یا سایر اختلالات غدد درون ریز. اگر علائم دیگری را تجربه کردید به پزشک خود اطلاع دهید. او ممکن است ارزیابی بیشتر را توصیه کند.

چرا آکنه دارم؟

آکنه معمولاً با تغییرات سطح هورمون در دوران بلوغ مرتبط است، اما می تواند در هر سنی شروع شود.

برخی هورمون‌ها باعث می‌شوند غدد چربی‌ساز در کنار فولیکول‌های مو در پوست مقدار بیشتری چربی (سبوم غیر طبیعی) تولید کنند.

این سبوم غیر طبیعی فعالیت یک باکتری پوست معمولاً بی ضرر به نام P. acnes را تغییر می دهد که تهاجمی تر می شود و باعث التهاب و چرک می شود.

این هورمون ها همچنین پوشش داخلی فولیکول مو را ضخیم می کنند و باعث انسداد منافذ می شوند. تمیز کردن پوست کمکی به رفع این انسداد نمی کند.

سایر علل احتمالی

آکنه در خانواده ها دیده می شود. اگر هم مادر و هم پدرتان آکنه داشتند، احتمالاً شما هم آکنه خواهید داشت.

هیچ مدرکی مبنی بر اینکه رژیم غذایی، بهداشت ضعیف یا فعالیت جنسی در بروز آکنه نقش داشته باشد وجود ندارد.

چگونه می توانم از بروز جوش جلوگیری کنم؟

مانند بسیاری از چیزهای زندگی، آکنه همیشه کاملاً تحت کنترل فرد نیست. با این حال، نکات کلیدی وجود دارد که ما برای کمک به جلوگیری از بروز جوش ها ارائه می دهیم:

هرگز با آرایش به رختخواب نروید.
برچسب ها را بررسی کنید: هنگام خرید محصولات آرایشی و مراقبت از پوست، همیشه به دنبال عبارات “غیر کومدوژنیک”، “بدون روغن” یا “منافذ پوست را نمی بندد” باشید.
از روغن های صورت و محصولات موی حاوی روغن خودداری کنید.
برخی از لکه‌های آکنه در واقع آکنه نیستند، بلکه تغییرات رنگدانه‌ای پس از التهاب ناشی از ضایعات آکنه قبلی یا ایجاد آکنه یا جوش هستند. برای جلوگیری از تیره شدن این لکه ها، روزانه، در باران یا درخشش، از کرم ضد آفتاب با SPF 30+ استفاده کنید.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تغییرات رژیم غذایی خاص ممکن است به کاهش خطر آکنه کمک کند. به عنوان مثال، یک متاآنالیز از 14 مطالعه مشاهده‌ای که شامل نزدیک به 80000 کودک، نوجوان و بزرگسال بود، ارتباط بین محصولات لبنی و افزایش خطر آکنه را نشان داد. و برخی مطالعات، غذاهای با شاخص گلیسمی بالا (آنهایی که باعث افزایش سریعتر سطح قند خون می شوند) و آکنه را مرتبط کرده اند.

با این گفته، مهم است که مراقب اطلاعات نادرست در مورد تغذیه و پوست باشیم. به عنوان محقق پزشکی، ما به دنبال اطلاعات علمی و مبتنی بر داده هستیم. شواهد در مورد رابطه بین رژیم غذایی و آکنه به تازگی شروع به شکوفایی کرده است. در آینده، تأثیر رژیم غذایی بر آکنه ممکن است بهتر درک شود.

موثرترین گزینه های درمانی کدامند؟

گزینه های درمانی برای درمان آکنه به نوع و شدت آکنه بستگی دارد.

برای زنان مبتلا به آکنه هورمونی که با چرخه قاعدگی شعله ور می شود، دارویی به نام اسپیرونولاکتون که تستوسترون را کنترل می کند، می تواند تجویز شود. قرص های ضد بارداری خوراکی می توانند به تنظیم هورمون هایی که در ایجاد آکنه نقش دارند نیز کمک کنند.

درمان های مبتنی بر نور در مطب، مانند درمان فتودینامیک، گاهی اوقات می تواند کمک کننده باشد. لایه برداری شیمیایی، که در مطب نیز انجام می شود، ممکن است به درمان آکنه و محو شدن تغییرات رنگدانه پس از التهاب کمک کند.

محصولات مراقبت از پوست ساده و غیر تحریک کننده برای افراد مبتلا به آکنه مهم هستند. محصولاتی را انتخاب کنید که برای پوست دارای آکنه ملایم و ایمن هستند و محصولاتی را که خشن هستند و می توانند شرایط را بدتر کنند حذف کنید. همچنین مهم است که ضایعات آکنه را فشار ندهید، زیرا می تواند تغییر رنگ و زخم را بدتر کند.

با ارزیابی مناسب توسط یک متخصص پوست دارای گواهی هیئت مدیره و تعهد به یک رژیم درمانی، تقریباً تمام موارد آکنه را می توان با موفقیت درمان کرد. به هر حال، بزرگسالی بدون جوش زدن به اندازه کافی استرس زا است!

ترتینوئین موضعی، که با چرخاندن سریعتر سلول های پوست برای جلوگیری از مسدود شدن منافذ پوست عمل می کند، یک عنصر اصلی در هر رژیم درمانی آکنه است، و دارای امتیاز اضافی درمان چین و چروک های ظریف و شب و روشن کردن رنگ پوست است. ایزوترتینوئین (آکوتان، مارک های دیگر)، که از طریق دهان مصرف می شود، نزدیک ترین چیزی است که به “درمان” آکنه ای که وجود دارد و برای درمان آکنه های شدید استفاده می شود. زنانی که ممکن است باردار شوند باید در هنگام مصرف ایزوترتینوئین اقدامات احتیاطی ویژه ای انجام دهند، زیرا می تواند آسیب قابل توجهی به جنین وارد کند.

علائم آکنه

آکنه بیشتر در موارد زیر ایجاد می شود:

صورت – این تقریباً همه افراد مبتلا به آکنه را تحت تأثیر قرار می دهد
پشت – این بیش از نیمی از افراد مبتلا به آکنه را تحت تاثیر قرار می دهد
قفسه سینه – این حدود 15٪ از افراد مبتلا به آکنه را تحت تاثیر قرار می دهد

انواع لکه ها

6 نوع اصلی لکه های ناشی از آکنه وجود دارد:

جوش های سرسیاه – برجستگی های کوچک سیاه یا زردی که روی پوست ایجاد می شوند. آنها پر از آلودگی نیستند، اما سیاه هستند زیرا پوشش داخلی فولیکول مو رنگ تولید می کند.
جوش‌های سر سفید – ظاهری شبیه به جوش‌های سر سیاه دارند، اما ممکن است سفت‌تر باشند و در صورت فشرده شدن خالی نشوند.
پاپول ها – برجستگی های قرمز کوچکی که ممکن است حساس یا دردناک باشند
پوسچول ها – شبیه به پاپول ها، اما دارای نوک سفید در مرکز هستند که ناشی از تجمع چرک است.
ندول ها – توده های سخت بزرگی که در زیر سطح پوست ایجاد می شوند و می توانند دردناک باشند
کیست – شدیدترین نوع لکه ناشی از آکنه؛ آنها توده های بزرگ پر از چرک هستند که شبیه به جای جوش هستند و بیشترین خطر ایجاد زخم دائمی را دارند.

مواردی که اگر آکنه دارید می توانید امتحان کنید

این تکنیک های خودیاری ممکن است مفید باشد:

مناطق آسیب دیده پوست را بیش از دو بار در روز نشویید. شستشوی مکرر می تواند پوست را تحریک کرده و علائم را بدتر کند.
ناحیه آسیب دیده را با صابون ملایم یا پاک کننده و آب ولرم بشویید. آب بسیار گرم یا سرد می تواند آکنه را بدتر کند.
سعی نکنید جوش های سر سیاه را “تخلیه کنید” یا لکه ها را فشار دهید. این می تواند آنها را بدتر کند و باعث ایجاد اسکار دائمی شود.
از لوازم آرایش، مراقبت از پوست و محصولات مراقبت از آفتاب که بر پایه روغن هستند (که گاهی اوقات برچسب “کومدوژنیک” می زنند) خودداری کنید. از محصولات غیر کومدون زا مبتنی بر آب استفاده کنید، زیرا کمتر احتمال دارد منافذ پوست شما را مسدود کنند.
قبل از رفتن به رختخواب آرایش را کاملا پاک کنید.
اگر پوست خشک مشکل ساز است، از نرم کننده های مبتنی بر آب بدون عطر استفاده کنید.
ورزش منظم نمی تواند آکنه شما را بهبود بخشد، اما می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند و عزت نفس شما را بهبود بخشد. پس از اتمام ورزش هر چه زودتر دوش بگیرید زیرا عرق می تواند آکنه شما را تحریک کند.
موهای خود را به طور منظم بشویید و سعی کنید از ریزش موها روی صورت خود جلوگیری کنید.

چه زمانی باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید

اگر آکنه خفیف دارید، با یک داروساز در مورد داروهای درمان آن صحبت کنید.

اگر اینها آکنه شما را کنترل نمی کند، یا باعث می شود احساس ناراحتی کنید، به پزشک عمومی مراجعه کنید.

اگر آکنه متوسط یا شدید دارید یا ندول یا کیست دارید، باید به پزشک عمومی مراجعه کنید، زیرا برای جلوگیری از ایجاد اسکار باید به درستی درمان شوند.

سعی کنید در برابر وسوسه برداشتن یا فشار دادن لکه ها مقاومت کنید، زیرا این کار می تواند منجر به زخم دائمی شود.

درمان ممکن است چندین ماه طول بکشد، بنابراین انتظار نداشته باشید که یک شبه نتیجه بدهد. هنگامی که درمان شروع شود، نتایج معمولاً خوب هستند.

تا چه سنی جوش میزنم؟

آکنه در نوجوانان و جوانان بسیار شایع است. حدود 95 درصد از افراد 11 تا 30 ساله تا حدودی تحت تأثیر آکنه هستند.

آکنه در سنین 14 تا 17 سالگی در دختران و در سنین 16 تا 19 سالگی در پسران شایع است.

اکثر مردم چندین سال قبل از اینکه علائم آنها با افزایش سن بهبود یابد، آکنه فعال و غیر فعال می شود.

آکنه اغلب زمانی از بین می رود که یک فرد در اواسط 20 سالگی است.

در برخی موارد، آکنه می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. حدود 3 درصد از بزرگسالان دارای آکنه بالای 35 سال هستند.

توضیح جز به جز دلایل آکنه:

آکنه زمانی ایجاد می‌شود که سوراخ‌های ریز روی پوست، به نام فولیکول‌های مو، مسدود شوند.

غدد سباسه غدد کوچکی هستند که در نزدیکی سطح پوست شما یافت می شوند. این غدد به فولیکول‌های مو متصل هستند، که سوراخ‌های کوچکی در پوست شما هستند که هر تار مو از آن خارج می‌شود.

غدد چربی مو و پوست را چرب می کنند تا از خشک شدن آن جلوگیری کنند. آنها این کار را با تولید یک ماده روغنی به نام سبوم انجام می دهند.

در آکنه، غدد شروع به تولید بیش از حد سبوم می کنند. سبوم اضافی با سلول های مرده پوست مخلوط می شود و هر دو ماده یک پلاگین در فولیکول ایجاد می کنند.

اگر فولیکول مسدود شده نزدیک به سطح پوست باشد، به سمت بیرون برآمده می شود و یک جوش سر سفید ایجاد می کند. از طرف دیگر، فولیکول مسدود شده می تواند به روی پوست باز شود و یک جوش سر سیاه ایجاد کند.

باکتری‌های معمولی بی‌ضرر که روی پوست زندگی می‌کنند می‌توانند فولیکول‌های مسدود شده را آلوده و عفونی کنند و باعث ایجاد پاپول، پوسچول، ندول یا کیست شوند.

تستوسترون

تصور می شود که آکنه نوجوانی با افزایش سطح هورمونی به نام تستوسترون که در دوران بلوغ ایجاد می شود، ایجاد می شود. این هورمون نقش مهمی در تحریک رشد و تکامل آلت تناسلی و بیضه‌ها در پسران و حفظ استحکام عضلات و استخوان در دختران دارد.

غدد چربی به ویژه به هورمون ها حساس هستند. تصور می‌شود که افزایش سطح تستوسترون باعث می‌شود که غدد بیش از نیاز پوست سبوم تولید کنند.

آکنه در خانواده ها

آکنه می تواند در خانواده ها ایجاد شود. اگر والدین شما آکنه داشتند، احتمالاً شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.یک مطالعه نشان داده است که اگر هر دو والدین شما آکنه داشته باشند، احتمال ابتلا به آکنه شدیدتر در سنین پایین بیشتر است. همچنین مشخص شد که اگر یکی از والدین شما یا هر دوی آنها آکنه بزرگسالی داشته باشند، احتمال ابتلای شما به آکنه بزرگسالان نیز بیشتر است.

آکنه در زنان

زنان بیشتر از مردان در معرض آکنه بزرگسالان هستند. تصور می شود که بسیاری از موارد آکنه بزرگسالان به دلیل تغییرات در سطح هورمونی است که بسیاری از زنان در زمان های خاص دارند.

این زمان ها عبارتند از:

دوره های قاعدگی – برخی از زنان درست قبل از پریودشان شعله ور شدن آکنه دارند
بارداری – بسیاری از زنان در این زمان علائم آکنه را دارند، معمولاً در طول 3 ماه اول بارداری
سندرم تخمدان پلی کیستیک – یک بیماری شایع که می تواند باعث آکنه، افزایش وزن و تشکیل کیست های کوچک در داخل تخمدان شود.

اگر آکنه به طور ناگهانی در زنان بالغ شروع شود، می تواند نشانه ای از عدم تعادل هورمونی باشد، به خصوص اگر با علائم دیگری مانند:

موهای زائد بدن (هیرسوتیسم)
دوره های نامنظم یا سبک
شایع ترین علت عدم تعادل هورمونی در زنان سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است.

PCOS را می توان با استفاده از ترکیبی از اسکن اولتراسوند و آزمایش خون تشخیص داد.

سایر محرک ها

سایر محرک های احتمالی شعله ور شدن آکنه عبارتند از:برخی از محصولات آرایشی – با این حال، این کمتر رایج است زیرا اکثر محصولات در حال حاضر آزمایش می شوند، بنابراین باعث ایجاد لکه نمی شوند (غیر کومدوژن)
برخی داروها – مانند داروهای استروئیدی، لیتیوم (برای درمان افسردگی و اختلال دوقطبی) و برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان صرع
سیگار کشیدن – که می تواند به آکنه در افراد مسن کمک کند
رژیم های غذایی با شاخص گلیسمی (GI) بالا

باورهای غلط راجب آکنه / جوش

با وجود اینکه آکنه یکی از شایع ترین بیماری های پوستی است، آکنه نیز یکی از ناشناخته ترین موارد است. افسانه ها و باورهای غلط زیادی در مورد آن وجود دارد:

“آکنه به دلیل داشتن پوست کثیف و بهداشت ضعیف ایجاد می شود”
بیشتر واکنش‌های بیولوژیکی که باعث ایجاد آکنه می‌شوند، در زیر پوست اتفاق می‌افتند، نه روی سطح، بنابراین تمیزی پوست شما تأثیری بر آکنه شما ندارد. شستن صورت بیش از دو بار در روز می تواند پوست شما را بدتر کند.

فشردن جوش های سرسیاه، سرسفید و لکه ها بهترین راه برای خلاص شدن از شر آکنه است.
این در واقع می تواند علائم را بدتر کند و ممکن است شما را با جای زخم بر جای بگذارد.

“فعالیت جنسی می تواند آکنه را تحت تاثیر قرار دهد”
داشتن رابطه جنسی یا خودارضایی آکنه را بهتر یا بدتر نمی کند.

حمام آفتاب، آفتاب‌گیر و لامپ‌های آفتابی به بهبود علائم آکنه کمک می‌کنند.
هیچ مدرک قطعی وجود ندارد که نشان دهد قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید یا استفاده از تخت های آفتاب یا لامپ های آفتابی می تواند آکنه را بهبود بخشد. بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان آکنه می توانند پوست شما را به نور حساس تر کنند، بنابراین قرار گرفتن در معرض آن می تواند آسیب دردناکی به پوست شما وارد کند و همچنین خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.

“آکنه عفونی است”
شما نمی توانید آکنه را به افراد دیگر منتقل کنید.

“آکنه و خمیر دندان”
ادعایی که در بسیاری از وب سایت ها یافت می شود این است که خمیر دندان می تواند لکه های فردی را خشک کند.

در حالی که خمیر دندان حاوی مواد ضد باکتری است، همچنین حاوی موادی است که می تواند پوست شما را تحریک کرده و به آن آسیب برساند.

استفاده از خمیر دندان در این روش توصیه نمی شود. درمان‌های بسیار مؤثرتر و ایمن‌تری از سوی داروسازان یا پزشکان عمومی وجود دارد.

تشخیص

پزشک عمومی می تواند آکنه را با نگاه کردن به پوست شما تشخیص دهد. این شامل معاینه صورت، قفسه سینه یا پشت شما برای انواع مختلف لکه ها، مانند جوش های سرسیاه یا زخم و ندول های قرمز است.

شدت آکنه شما مشخص می کند که برای درمان کجا باید بروید و چه درمانی باید داشته باشید.

درمان

درمان آکنه به شدت آن بستگی دارد. ممکن است چندین ماه درمان طول بکشد تا علائم آکنه بهبود یابد.

اگر فقط چند جوش سرسیاه، سرسفید و لکه دارید، یک داروساز باید بتواند به شما در مورد نحوه درمان موفقیت آمیز آنها با ژل ها یا کرم های بدون نسخه (درمان های موضعی) که حاوی بنزوئیل پراکسید هستند، راهنمایی کند.

درمان های پزشک عمومی
اگر آکنه شما متوسط یا شدید است، یا داروهایی که از داروخانه شما دریافت می کنید مؤثر نبوده است، به پزشک عمومی مراجعه کنید، زیرا احتمالاً به داروهای تجویزی نیاز دارید.

داروهای تجویزی که می توانند برای درمان آکنه استفاده شوند عبارتند از:

رتینوئیدهای موضعی
آنتی بیوتیک های موضعی
آزلائیک اسید
قرص های آنتی بیوتیک
در زنان، قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی
اگر آکنه شدید دارید یا داروهای تجویزی کار نمی کنند، پزشک عمومی می تواند شما را به یک متخصص در درمان بیماری های پوستی (متخصص پوست) ارجاع دهد.

به عنوان مثال، اگر:

شما تعداد زیادی پاپول و پوسچول روی سینه و پشت و همچنین صورت خود دارید
شما ندول های دردناکی دارید
شما جای زخم دارید یا در معرض خطر زخم هستید
وضعیت شما باعث می شود که احساس خفگی یا اضطراب کنید
برای آکنه های خفیف تا متوسط یا متوسط تا شدید، معمولاً ترکیبی از درمان های موضعی یا قرص های آنتی بیوتیک همراه با درمان های موضعی را شروع می کنید.

درمان های هورمونی یا قرص های ضد بارداری خوراکی ترکیبی نیز می تواند در زنان مبتلا به آکنه موثر باشد.

اما قرص پروژسترون یا ایمپلنت ضد بارداری گاهی اوقات می تواند آکنه را بدتر کند.

بسیاری از این درمان‌ها می‌توانند 2 تا 3 ماه کارشان طول بکشد.

مهم است که صبور باشید و به درمان توصیه شده ادامه دهید، حتی اگر اثر فوری نداشته باشد

درمان های موضعی (ژل، کرم و لوسیون)

بنزوئیل پراکسید
بنزوئیل پراکسید به عنوان یک ضد عفونی کننده برای کاهش تعداد باکتری ها در سطح پوست عمل می کند.

همچنین به کاهش تعداد جوش های سر سفید و سر سیاه کمک می کند و اثر ضد التهابی دارد.

بنزوئیل پراکسید معمولاً به صورت کرم یا ژل موجود است. این یک یا دو بار در روز استفاده می شود.

باید پس از شستن به تمام قسمت های صورت که دچار آکنه شده اند استفاده شود.

باید به مقدار کم مصرف شود، زیرا مصرف بیش از حد آن می تواند پوست شما را تحریک کند.

همچنین صورت شما را به نور خورشید حساس‌تر می‌کند، بنابراین از آفتاب زیاد و منابع نور ماوراء بنفش (مانند تخت‌های آفتاب) اجتناب کنید یا از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید.

بنزوئیل پراکسید می تواند اثر سفید کنندگی داشته باشد، بنابراین از وارد شدن آن به مو یا لباس خودداری کنید.

عوارض جانبی رایج بنزوئیل پراکسید عبارتند از:

پوست خشک و منقبض
احساس سوزش، خارش یا سوزش
مقداری قرمزی و لایه برداری پوست
عوارض جانبی معمولاً خفیف هستند و پس از پایان درمان باید برطرف شوند.

اکثر افراد برای از بین بردن بیشتر یا تمام آکنه های خود به یک دوره درمانی 6 هفته ای نیاز دارند.

ممکن است برای جلوگیری از بازگشت آکنه به شما توصیه شود که درمان را کمتر ادامه دهید.

رتینوئیدهای موضعی

رتینوئیدهای موضعی با حذف سلول های مرده پوست از سطح پوست (لایه برداری) عمل می کنند که به جلوگیری از تجمع آنها در فولیکول های مو کمک می کند.

ترتینوئین و آداپالن رتینوئیدهای موضعی هستند که برای درمان آکنه استفاده می شوند. آنها به صورت ژل یا کرم موجود هستند و معمولاً یک بار در روز قبل از رفتن به رختخواب استفاده می شوند.

20 دقیقه پس از شستن صورت، روی تمام قسمت های صورت خود که دچار آکنه شده اند استفاده کنید.

استفاده کم رتینوئیدهای موضعی و اجتناب از قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید و UV بسیار مهم است.

رتینوئیدهای موضعی برای استفاده در دوران بارداری مناسب نیستند، زیرا این خطر وجود دارد که باعث نقص مادرزادی شوند.

شایع ترین عوارض جانبی رتینوئیدهای موضعی، تحریک خفیف و سوزش پوست است.

معمولاً یک دوره 6 هفته ای لازم است، اما ممکن است به شما توصیه شود که پس از این مدت کمتر از دارو استفاده کنید.

آنتی بیوتیک های موضعی

آنتی بیوتیک های موضعی به کشتن باکتری های روی پوست کمک می کنند که می توانند فولیکول های مو مسدود شده را آلوده کنند. آنها به صورت لوسیون یا ژل در دسترس هستند که یک یا دو بار در روز استفاده می شود.

معمولاً یک دوره 6 تا 8 هفته ای توصیه می شود. پس از این، درمان معمولا متوقف می شود، زیرا این خطر وجود دارد که باکتری های روی صورت شما نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم شوند.

این می تواند آکنه شما را بدتر کند و باعث عفونت های اضافی شود.

عوارض جانبی نادر است، اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

تحریک جزئی پوست
قرمزی و سوزش پوست
لایه برداری پوست

اسید آزلائیک

اگر عوارض جانبی بنزوئیل پراکسید یا رتینوئیدهای موضعی به خصوص تحریک کننده یا دردناک باشد، اسید آزلائیک اغلب به عنوان یک درمان جایگزین برای آکنه استفاده می شود.

اسید آزلائیک با خلاص شدن از شر پوست مرده و از بین بردن باکتری ها عمل می کند.

این به صورت کرم یا ژل در دسترس است و معمولاً دو بار در روز (یا یک بار در روز اگر پوست شما حساس است) استفاده می شود.

این دارو پوست شما را به نور خورشید حساس نمی کند، بنابراین لازم نیست از قرار گرفتن در معرض نور خورشید اجتناب کنید.

معمولاً باید یک ماه قبل از بهبود آکنه از اسید آزلائیک استفاده کنید.

عوارض جانبی اسید آزلائیک معمولاً خفیف است و شامل موارد زیر است:

سوزش یا سوزش پوست
خارش
پوست خشک
قرمزی پوست

قرص آنتی بیوتیک

قرص های آنتی بیوتیک (آنتی بیوتیک های خوراکی) معمولاً همراه با یک درمان موضعی برای درمان آکنه شدیدتر استفاده می شود.

در بیشتر موارد، دسته ای از آنتی بیوتیک ها به نام تتراسایکلین ها تجویز می شود، مگر اینکه باردار یا شیرده باشید.

معمولاً به زنان باردار یا شیرده توصیه می شود که آنتی بیوتیکی به نام اریترومایسین مصرف کنند که استفاده از آن بی خطرتر است.

معمولاً حدود 6 هفته طول می کشد تا متوجه بهبود آکنه خود شوید.

بسته به میزان واکنش شما به درمان، یک دوره آنتی بیوتیک خوراکی می تواند 4 تا 6 ماه طول بکشد.

تتراسایکلین ها می توانند پوست شما را به نور خورشید و اشعه ماوراء بنفش حساس کنند و همچنین می توانند تاثیر قرص های ضد بارداری خوراکی را در چند هفته اول درمان کاهش دهند.

در این مدت باید از یک روش جایگزین پیشگیری از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید.

درمان های هورمونی

درمان‌های هورمونی اغلب می‌تواند برای زنان مبتلا به آکنه مفید باشد، به خصوص اگر آکنه در حوالی دوره‌های قاعدگی شعله‌ور شود یا با شرایط هورمونی مانند سندرم تخمدان پلی‌کیستیک همراه باشد.

اگر قبلاً از آن استفاده نکرده‌اید، پزشک عمومی ممکن است قرص ضد بارداری خوراکی ترکیبی را توصیه کند، حتی اگر از نظر جنسی فعال نباشید.

این قرص ترکیبی اغلب می تواند به بهبود آکنه در زنان کمک کند، اما ممکن است تا یک سال طول بکشد تا مزایای کامل آن مشاهده شود.

کو سیپریندیول

کو سیپریندیول یک درمان هورمونی است که می تواند برای آکنه های شدیدتر که به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهد استفاده شود. به کاهش تولید سبوم کمک می کند.

احتمالاً قبل از اینکه متوجه بهبود چشمگیر آکنه خود شوید، باید 2 تا 6 ماه از کو سیپریندیول استفاده کنید.

خطر کمی وجود دارد که زنانی که کوسیپریندیول مصرف می کنند ممکن است در سنین بالاتر به سرطان سینه مبتلا شوند.

به عنوان مثال، از یک گروه 10000 زن که کوسیپریندیول مصرف نکرده اند، انتظار می رود که 16 نفر از آنها در سن 35 سالگی به سرطان سینه مبتلا شوند.

این رقم برای زنانی که حداقل به مدت 5 سال در اوایل دهه 20 زندگی خود با کوسیپریندیول درمان شده اند به 17 یا 18 افزایش می یابد.

همچنین احتمال بسیار کمی وجود دارد که کوسیپریندیول باعث لخته شدن خون شود. تخمین زده می شود که این خطر در هر سال حدود 1 در 2500 باشد.

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید، مصرف کوسیپریندیول بی خطر نیست. زنان ممکن است قبل از شروع درمان نیاز به آزمایش بارداری داشته باشند.

سایر عوارض جانبی کوسیپریندیول عبارتند از:

سردرد
سینه های دردناک
تغییرات خلق و خوی
از دست دادن علاقه به رابطه جنسی
افزایش یا کاهش وزن

ایزوترتینوئین

ایزوترتینوئین درمانی برای آکنه های شدید است که به صورت کپسول عرضه می شود. چندین اثر مفید دارد:

به عادی سازی سبوم و کاهش میزان تولید کمک می کند
به جلوگیری از گرفتگی فولیکول ها کمک می کند
میزان باکتری روی پوست را کاهش می دهد
قرمزی و تورم داخل و اطراف لکه ها را کاهش می دهد
اما این دارو همچنین می تواند طیف وسیعی از عوارض جانبی ایجاد کند. فقط برای موارد شدید آکنه که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند توصیه می شود.

به دلیل خطر عوارض جانبی، ایزوترتینوئین فقط توسط پزشک متخصص تجویز می شود.

همه چیز در مورد ایزوترتینوئین، از جمله افرادی که می توانند آن را مصرف کنند، عوارض جانبی و خطرات بارداری را بخوانید.

عوارض آکنه:

اسکار آکنه گاهی اوقات می تواند به عنوان یک عارضه آکنه ایجاد شود. هر نوع لکه آکنه‌ای می‌تواند منجر به زخم شود، اما زمانی که جدی‌ترین انواع لکه‌ها (ندول‌ها و کیست‌ها) می‌ترکند و به پوست اطراف آسیب می‌رسانند، شایع‌تر است.

اگر لکه های خود را تخلیه یا فشار دهید، ممکن است جای زخم نیز ایجاد شود، بنابراین مهم است که این کار را نکنید.

3 نوع اصلی اسکار آکنه وجود دارد:

جای زخم – سوراخ های کوچک و عمیق در سطح پوست شما که به نظر می رسد پوست با یک جسم تیز سوراخ شده است.
اسکارهای چرخشی – ناشی از نوارهایی از بافت اسکار که در زیر پوست ایجاد می‌شوند و به سطح پوست ظاهری برآمده و ناهموار می‌دهند.
اسکار جعبه‌ای – فرورفتگی‌های گرد یا بیضی شکل، یا گودی جای جوش در پوست